تبادل لینک هوشمند سیده نفیسه،خاتون مصر کیست؟
مرقد سیده نفیسه از مزارات متبرک قاهره است.مردم مصر احترام خاصى براى این بانوى عالمه و عابده قائل هستند و در طول هفته اقشار مختلف از جمله صوفی ها در این محل اجتماع مىکنند و دستهجمعى به ذکر و زیارت مىپردازند. بر روى یکى از دیوارهاى این حرم قسمتى از دعاى افتتاح «ا... م انا نرغب الیک فى دولة کریمه...» بر تابلوى زیبایى نصب و جالب این که در زیر آن نوشته شده بود: «تقدیم به مهدىعلیهالسلام». در داخل حرم نیز تابلوهایى دیده مىشود که بر روى آن ها آیاتى در مدح اهل بیتعلیهمالسلام نوشته شده است.
سیده نفیسه خاتون از سادات جلیل القدر است که به زهد و عبادت و صیام روزها و قیام شبها مشهور روزگار خود بود .وی حافظ کل قرآن بود، لذا به تلاوت دائم آن مشغول می‌شد و چون مال فراوانی داشت، به درماندگان ، مریضان و عموم مردم احسان می‌کرد . وی سی مرتبه به حج مشرف شد که بیشتر آن با پای پیاده بود. در مسجد الحرام در حالی که پرده‌های خانه خدا (کعبه) را می‌گرفت، اشک می‌ریخت و ناله و فریاد می‌کرد و این جملات را می‌گفت: « إلَهی وَ سَیِّدی وَ مَوْلاَیَ مَتِّعْنی وَ فَرِّحْنی بِرِضَاکَ عَنّی ... ».
از این بانوی بزرگ کرامات بسیاری نقل شده است؛ از جمله اینکه حکایت کرده‌اند که وقتی در زمان سیده نفیسه، از آب رود نیل کاسته شد ، مردم به خدمت او رفتند و خواستار دعا شدندتا مشکل حل شود . نفیسه خاتون مقنعه خود را به ایشان داد تا آن را در دریا بیفکنند و به برکت آن عنایتی از طرف خداوند تبارک و تعالی شود.اهالی مصر نیز به فرموده نفیسه خاتون، مقنعه را به رود نیل انداختند . هنوز از آن مکان دور نشده بودند که از برکت مقنعه نفیسه خاتون آب نیل افزایش یافت و بالا آمد و باعث سرور و شادمانی اهالی مصر شد.
سیده نفیبسه در سال 145 ه.ق در مکه مکرمه متولد گردیده و در مدینه منوره پرورش یافت، سیده نفیسه بانویی بود که حافظ قرآن ، قاری قرآن و مفسر قرآن بود . وی دخترحسن انورفرزند زید بن حسن بن علی (ع) یکی از زنان عارف و صاحب کمال و حافظ قران بود که در عبادت بسیار می کوشید .روزها روزه می گرفت و شب ها به عبادت و راز و نیاز می پرداخت. از آنجا که ثروت فراوانی داشت به بیماران و نیازمندان کمک می کرد تا به آن حد که برای خود هیچ باقی نماند. وی سی بار به حج و زیارت خانه خدا مشرف شد که بیشتر این سفرها با پای پیاده بود. سیده نفیسه، سالی با همسرش اسحاق مؤتمن (پسرامام صادق علیه السلام) از مدینه منوره به زیارت حضرت ابراهیم خلیل (ع) در بیت المقدس مشرف شد و در برگشت از مدینه به مصر آمد ودر منزلی سکنی گزید.در همسایگی آنها دختری نابینا و یهودی زندگی می کرد. روزی به آب وضوی سیده نفیسه، تبرک جست و بینایی چشمهایش را باز یافت. از این رو بسیاری از یهودیان اسلام آوردند واهل مصر به او اعتقاد عجیبی پیدا کردند و از او خواستند که در مصر بماند. وی تقاضای مردم را پذیرفت و مردم نیزاز محضرش برکات فراوانی را مشاهده نموده و استفاده های بسیاری از آن بردند .سیده نفیسه معاصر امام شافعى بود و زمانی که شافعى درگذشت او بر جنازهاش نماز خواند.
او صاحب کرامات بود وبسیار و مستجابالدعوه ; زن شکوهمندى که سخن و سیماى او نردبان آسمان بود و خانهاش ملجا و پناهگاه تهیدستان و بىپناهان،در توصیف سیده نفیسه گفته شده که وی در طول عمر همیشه روزه دار بود و فقط در ایام دو عید افطار می نمود. به علت کراماتی که داشت فشار و اصرار مردم برای زیارت او بسیار گشت به طوری که عرصه به او تنگ شد واز پی گیری عبادات و رسیدگی به نیازهای شخصی متعذر گردید. بنابراین تصمیم گرفت به مدینه بازگردد. مردم مصر به او توسل جستند و التماس نمودند تا در آنجا بماند و حاکم مصر در این مورد مداخله نمود و مقرر شد که خانه ای در خارج از شهر در محل دارالسباع به بانو نفیسه اختصاص دهند و زیارت و دیدار مردم فقط در دو روز شنبه و چهار شنبه صورت پذیرد تا او بتواند به عبادات و راز و نیازهای خود برسد .( تاریخ ابن خلدون)
این نواده امام حسن مجتبی(ع) با شوهر خود - اسحاق (پسر امام صادق(ع) - به مصر رفت و در رمضان 208 ه . ق درگذشت. وقتى سیده نفیسه درگذشت اسحاق مىخواست جسد او را به مدینه ببرد مردم اشکریزان بر در خانهاش جمع شدند و از او خواستند که مشهد نفیسه در مصر باشد، نفیسه را در خانه محل سکونتش به خاک سپردند. او در ماه رمضان درگذشته بود و مردم روزهدار بر او مىگریستند.
در نقل دیگری آمده که بعد از رحلت وی، همسرش بر آن شد تا جنازه او را از مصر به مدینه منتقل کند اما مردم مصر تقاضا کردند تا او را در سرزمین آنان دفن کند تا از قبرش برکت جویند. اسحاق امتناع ورزید ولی شب هنگام رسول اکرم(ص)را در خواب دید که به او فرمودند: ای اسحاق ! نفیسه را نزد مردم مصر بگذارتا برکت بر آنان نازل شود.( سفینه البحار،ج2،ص604).
آن بانوی مکرمه قبری را با دست خویش ساخته و پیوسته به داخل آن می رفت . نماز می خواند و قرآن تلاوت می کرد تا اینکه در ماه مبارک رمضان سال 208 ه.ق به دیدار دوست شتافت
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
